dywaniki i stoliki

Bestia! Do kanałów wracaj! A nie czerwonych dywanów ci się zachciewa!

Hmm, ale gdyby tak spróbować? Nie, nie dla mnie dywany i towarzystwo stolikowe, o nie!

Hmmm, a może jednak? Jeden wieczór być kimś innym? Chyba tego chcę. Chyba chcę opuścić swojskie kanały.

Spróbować...

Ech, niepoprawna marzycielka!

Ale tak kocham kanały. Naprawdę. Więc po co mi dywany? Po co mi stoliki?

Wbrew sobie? Rozterki? Jedna strona równoważy się z drugą. I nawet jeśli wybiorę kanały, to zarezerwowałam już dywan. Nie ma odwrotu. Klęska szacunku do samej siebie nadciąga.

Zgłupiałam.

Czekam. Czas pokaże. Tylko czas.

P.S. Nie rozumiem ani trochę z tego co powyżej napisałam. Nieważne. Nie ma mnie.