| pn | wt | sr | cz | pt | so | nd |
| 26 | 27 | 28 | 29 | 30 | 31 | 01 |
| 02 | 03 | 04 | 05 | 06 | 07 | 08 |
| 09 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 |
| 16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 |
| 23 | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 | 29 |
moja radość uciekła na koniec Polski, tak daleko..tak daleko..tak daleko..tak mi smutno. Wiem,że wróci,wiem że wróci,ale wiem że nic to nie zmieni,i wiem nie dla mnie ona przeznaczona, i tak mi ciężko z tą myślą.
Niebo znów się skropliło,brudne zasiarczone łzy szepcąc delkatnie uderzają o parapet.Krople pokrywają szklany obraz świata.Ach jak trudno zmienić świat na lepszy siłą woli,ach jak trudno samym pragnieniem zatrzymać spływające krople
Jestem znowu tu - przed ekranem komputera, jak co dzień. Za oknem skroplone niebo, brudne zasiarczone lzy uderzają szepcząc o parapet. A ja znowu tu. I znów samotna. Marząca o tym,by już nie być samotną. Robię co się da,wychodzę w nowe miejsca,by poznać wielu ludzi. Ale wszyscy są zakłamani, w nikim nie widzę bratniej duszy. Iznów siedzę tu, mając nadzieję, że nowy dzień przyniesie coś nowego.Ale że nie będą to ludzie, którzy boją się otworzyć pzed innymi. I mam nadzieję że jutro znów nie znajdę się tu,myśląc jak zmienić świat,jak być szczęśliwą...