| pn | wt | sr | cz | pt | so | nd |
| 27 | 28 | 29 | 30 | 31 | 01 | 02 |
| 03 | 04 | 05 | 06 | 07 | 08 | 09 |
| 10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 |
| 17 | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 |
| 24 | 25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 |
ostatnio często chodzę do teatru. Fajnie tam jest, ludzie elegancko ubrani - najczesciej pary, na sali ciemno, a na scenie istna magia. Gra światel, prowizoryczna scenografia, zabawa dźwiękiem, donośny glos aktorow.
Dzis tez ide. "O milosci i innych demonach". Juz to widzialam. Ale z chęcią zobacze jeszcze raz, bo warto. :]
I po co to cale zamieszanie? Tlum znudzonych ubranych w tonacji bialo-czarnej mlodych ludzi, z niecierpliwoscia czekajacych na koniec. Musza stac, sluchac przemowien starego pokolenia, musza sie gapic na gratulacje dla tych "wybitnie uzdolnionych", musza trzymac w rekach zeschnięte kwiaty, musza chowac w niepamiec wszelką niesprawiedliwosc ktora wg nich dotknela ich w ciagu paru ostatnich lat, musza dziekowac i usmiechac sie.
A mi trudno bedzie wybic sie z tlumu i przyjac gratulacje (tylko za olimpiade) od osoby, ktora nawet nie pamieta mojego imienia - bo nie podlizywalam sie jej tak jak inni, bo nie angazowalam sie nadgorliwie w jakiekolwiek zajęcia, bo nie udzielalam glosu na lekcjach, bo nie zalezalo mi, bo "marnowalam" swoj potencjal.
I po co to cale zamieszanie? Mam to co chcialam - jako taki szacunek wsrod rowiesnikow i wiedze, ktorej nie da sie ocenic. A to sprawia, ze zle sie bede czula stojac obok ludzi, dla ktorych wazny jest tylko kawalek papieru oraz to, w co w obecnej chwili sa ubrani i jakie kwiaty w reku trzymaja. Paranoja.
Gratulacje naleza sie niektorym nauczycielom, ktorzy przekazywali wiedze nie tylko podrecznikowa, ale rowniez wiedze sytuacyjną, życiową. To ich zasluga, ze z idioty potrafili zrobic nieco mniejszego idiote. Nigdy nie bede nauczycielem.
Po za tym, to przeciez jeszcze nie taki zupelny koniec. Wiec po jaką cholerę, to cale zamieszanie ma trwac 2 godziny??
"nie matura a chec szczera zrobi z ciebie oficera (...) warto bys o tym pamietala widzac generala"
Ech, chyba czas sie zabrac za przygotowania... :]
to moje wyluzowane podejscie moze mnie zgubic...
z pomocą kilku osob nabralam inspiracji.
To co stracilam, to trudno, przepadlo. Juz nie bedzie tak jak bylo. Z mojej winy. Bo nie chcę. Dostalam tyle ile moglam dostac. Ja chce isc dalej, oni chca zeby bylo tak jak bylo. Nieporozumienie, z lichą szansą na kompromis.
Wiem czego chce, i choc moze to wydawac sie nierealne, bede dazyc do celu. I nie bedzie wazne, czy cel osiagne. Wystarczajaco duzo mozna zyskac samym dążeniem.
i juz zdawalam sie byc przyzwoicie zadowolona z zycia. Ale to by bylo zbyt piekne. Cos musialo byc nie tak. A jak juz sie zacznie to konca nie widac.
chyba zle sie czuje w tlumie.
Najgorsze ze nadal nie wyobrazam sobie swojego zycia.
Pojde, napije sie browca, inaczej spojrzę. Moze cos mi do glowy przyjdzie.
bo jesli nie, to bedzie ciezko. Bedzie tak jak zawsze.